The first days

Mijn allereerste verslag op waarbenjij.nu, ik zou zeggen verwacht niet teveel, dan zal het mee vallen! De lange reis van Hengelo naar Jakarta verliep redelijk soepel. Alhoewel ik niet erg goed kon slapen in het vliegtuig was het vermaak aan boord uitstekend; de nieuwste films & series en natuurlijk de luxe die KLM te bieden heeft, al is economy class natuurlijk nog niet het beste wat er te verkrijgen is qua tickets. Enfin na een tussenstop op Kuala Lumpur zijn we in de avond goed en wel aangekomen op het vliegveld van Jakarta! Al waren gek genoeg na de tussenstop ongeveer alle Nederlanders van boord verdwenen en hadden we bijna het gevoel de enige buitenlanders te zijn in de wijde omgeving; al meteen werden we overal en bijna door iedereen nagekeken en aangesproken. Via een salesagent van een taxi bedrijf zijn we vervolgens na wat onderhandelingen door Leonie voor 250.000 Rp. in een taxi gestapt richting het hotel. De chauffeur was daarbij erg vriendelijk, maar kon echter weinig Engels en had moeite genoeg om ons hotel te vinden. Uiteindelijk zijn we goed aangekomen bij ons hotel, welke een Ibis hotel betreft; zeer zeker niet de duurste maar een uitstekende kamer, zoals op één van de foto’s te zien is (als het goed is). Na een kennismaking met een projectgenoot uit Polen zijn deze eerste twee (reis-)dagen ten einde gekomen. De eerste echte dag in Jakarta kwam wat langzaam op gang omdat de harde bedden niet het slaapcomfort bieden die we gewend zijn en we natuurlijk vermoeid waren na de lange reis. Nadat onze Poolse projectgenoot ons wakker had gemaakt aan het einde van de ochtend zijn we, na nog een half uur proberen wat slaap te pakken, toch maar opgestaan om een ontbijt te scoren bij jawel, de Dunkin’ Donuts, mijn favoriete keten sinds New York. Even later hebben we afgesproken om twee andere projectgenoten te ontmoeten, dus zijn we, met z’n drieën een TukTuk ingestapt richting hun hotel, door het vreselijk drukke en chaotische verkeer, waar ik het nog niet over gehad heb. Van daaruit zijn we gaan lopen richting het National Monument, waar menig persoon met ons op de foto wilde, alleen al omdat blanke mensen zijn. Onze Poolse projectgenoot was daarbij nog populairder vanwege zijn blauwe ogen. Vanuit het monument zijn we doorgelopen naar de Masjid Istiqlal, de grootste moskee van Zuid-Oost Azië. Bij dit reisverslag zijn enkele foto’s hiervan bijgevoegd. Vlak voor we de moskee in gingen zijn we daarbij aangesproken door een Nederlands sprekende Indonesiër. Deze man bleek een gids te zijn en heeft ons de gehele moskee en de tuin laten zien en kon er van alles over vertellen. Bij deze moskee bleef het echter niet alleen, hij is zelfs mee gereisd naar een compleet ander gedeelte van Jakarta; Old Town Jakarta. Onderweg regelde hij de complete route en eveneens de treinkaartjes. In Old Town Jakarta, wat hetzelfde station heeft als Den Haag, is zoals de naam verteld het oude gedeelte van Jakarta te bezichtigen. Naast de Cityhall en het Bank Museum zijn er ook VOC warenhuizen te vinden en de zeer grote haven van Jakarta. Hier zijn eveneens foto’s van geplaatst in deze blog. Naast dat we zoveel prachtige dingen gezien hebben en de gids ons zeer goed begeleid heeft had hij de pas er wel flink in en hebben we heel wat kilometers gemaakt. De gids heeft ons tot slot nog aan een taxi geholpen richting ons hotel, wat een 40 minuten rijden was. En nu zit ik weer, na het ontmoeten van nog een projectgenoot in ons hotel, in de hotelkamer dit verslag te schrijven met meer woorden dan ik mij had voorgehouden. De komende twee dagen zitten Leonie en ik nog in Jakarta, waarna we zondagavond richting Lampung zullen vliegen voor het YEP project. Enfin, daar zal ik over enkele dagen wel weer over schrijven, heb er in ieder geval veel zin in!