Het einde van eerste week

Het einde van de eerste week is alweer in zicht! Op deze zondagavond kan ik nog net even tijd maken om een stukje te typen over de afgelopen dagen.
De eerstvolgende dag van deze blog, donderdag, stond een bedrijfsbezoek op de planning. Voor mijn groep betekende dat een bezoek aan Telkomsel; “Telkomsel is a brand name of a GSM and UMTS Mobile phone network operator which is operating in Indonesia. It was founded in 1995, and is a subsidiary of Telkom Indonesia. The company currently has 122 million subscribers.” Bij dit telecombedrijf kregen we een rondleiding en uitleg over hoe het bedrijf werkt, daarbij werd natuurlijk erg veel reclame gemaakt voor het bedrijf en was er de mogelijkheid producten te kopen bij het saleskantoor. Na dit bezoek stond een EP vergadering op de planning om de dag tot nu toe te bespreken en vervolgens hadden we even pauze en stond een tweede bezoek op de planning bij Telekomsel, maar dan bij het IT kantoor. Hier lieten ze de technische aspecten zien van het telecombedrijf en mochten we van het fantastische uitzicht genieten op het dag van deze telefoonprovider. We werden daarbij bijgestaan door een manager die steeds erg hard en apart om zijn eigen grappen moest lachen dat iedereen automatisch hard mee ging lachen en soms niet meer bij kwam, wat de sfeer zeker ten goede kwam. Wat betreft het uitzicht van het dak van het IT kantoor is er een foto bijgevoegd. Na deze activiteit was het uiteraard weer etenstijd en zijn we bij een straattentje wat gaan eten, wat zeer heerlijk was en omgerekend minder dan twee euro kostte. Het enige nadeel is dat hier veel bedelende kinderen langs komen, buiten dat het een beetje vervelend is tijdens het eten, raden de AIESEC’ers in Lampung aan om niets te geven, dit omdat als je dit eenmaal gedaan hebt, deze kinderen hun vrienden berichten en dan weet je we hoeveel mensen er langs zullen komen. Anyhow om even verder te praten over het eten begint het zeer goed te bevallen; overal is nasi (goreng) en kip eigenlijk standaard, waardoor een KFC bijvoorbeeld erg populair is. Daarnaast is pittig eten eveneens een soort standaard, zo is zelfs de sweet chili erg pittig en is het steeds maar proberen hoe pittig een saus zal zijn. Deze nasi en kip is daarbij niet alleen avondeten, maar eveneens het middageten, net als het ontbijt. Zo heb ik vanmorgen, zondag, bijvoorbeeld eveneens rijst gegeten voor de wedstrijd van oranje begon, met o.a. kippenpootjes en kippenkoppen. Naast rijst zijn er tiental soorten kroepoek, welke ik (bijna) allemaal nog nooit gezien heb in Nederland, daarbij zit er veel meer een vissmaak aan en is de smaak en geur veel sterker. Tot slot is één van de belangrijkste voedselsoorten het fruit wat overal in grote kwantiteit en goede kwaliteit te krijgen is. Om een voorbeeld te noemen hebben we de donderdag, de eerste dag van dit verslag, voordat we gingen eten een kokosnoot gekocht, deze wordt op straat uitgehakt en daarbij wordt er naar smaak ijs en suiker bij in gedaan, waarna je het kokoswater evenals de kokos in de noot op kan drinken dan wel eten. Verder zijn er naast kokos zeer veel vruchten te verkrijgen langs de straat en in de winkels, bijvoorbeeld ananas, durian, dragonfruit, meloenen en noem het maar op. Eén recept wat daarbij erg lekker is met een combinatie van deze vruchten is sop buah. Sop buah is een schaal met deze verschillende vruchten gemengd met melk, ijs en jelly, wat zeer goed smaakt en heerlijk fris is op de warme dagen!
Maar nu maar weer eens terug naar de afgelopen dagen. Voor het project stond vrijdag een bezoek aan een SME op de planning. Na eerst een tijd gewacht te hebben voor een dichte deur bij de eerste SME, zijn we naar een andere SME gegaan, welke kipworstjes, verpakt in noodles verkoopt. Deze worstjes worden daarbij nog gedoopt in ei en worden vervolgens in de hete olie gefrituurd. De eigenares van de tien kraampjes kwam daarbij even langs en heeft (erg) kort uitgelegd wat ze doen en heeft ons eveneens enkele van deze worstjes laten proeven; ze waren heerlijk! Na dit bezoek was wat betreft het project de dag alweer voorbij en hebben we even bij kunnen komen van de lange dagen, echter niet al te lang want rond 16:00 gingen we alweer de auto in om met het gastgezin, de ouders en dochter, naar Metro te rijden, een stad ten noorden van Bandar Lampung. In deze stad loopt de zoon van het gastgezin stage in een ziekenhuis en ze wilden die dag samen het vasten verbreken in Metro. De rit naar deze stad bedroeg ongeveer twee uur en voor onderweg hadden ze alvast vele Indonesische lekkernijen mee genomen, zoals dadels en gevulde bollen om al precies om 6.00 p.m. op te eten, daarbij zijn ze onderweg eveneens nog even gestopt om te bidden bij een moskee. Aangekomen in Metro gingen we naar een zeer leuk restaurant, waar hun zoon al aan het wachten was. Bij dit restaurant werd in plaats van à la carte te bestellen, borden eten besteld die we met elkaar konden delen; er was midden op de tafel een grote glazen draaischijf waar de schalen op kwamen en hier kon je zelf van opscheppen. Buiten dat dit erg lekker was, was het eveneens erg gezellig en heb ik de familie nog beter leren kennen.
De eerste dag van het weekend, zaterdag, was voor ons helaas nog geen weekend, er stond het Youth Build Seminar op de agenda. Dit seminar was opgezet om de jeugd; studenten dan wel scholieren te motiveren om te ondernemen. Hiervoor hadden ze drie sprekers uitgenodigd die samen een beweging steunen wat betreft ondernemerschap in Indonesië. Ze hebben daarbij mee gewerkt aan een boek en hebben al vele lezingen gegeven in de afgelopen jaren. Dit programma was daarbij in het begin erg moeilijk te volgen; deze sprekers spraken maar een derde van de tijd Engels en de rest was steeds in Bahaza, waar ik nog niet al te goed in ben! Echter stond er voor de tweede helft een business plan competitie op het plan, nadat wij, als de Nederlandse delegatie het volkslied gezongen hebben voor het onderdeel EP’s got talent. Deze businessplan competitie betreft het opzetten van een business plan in een half uur tijd door tien gecreëerde groepen. Wij als EP’s mochten daarbij alleen advies geven wat betreft de opzet en vragen beantwoorden betreffende de aspecten van het business plan, mochten deze er zijn. Daarbij was mijn groep helaas niet in de prijzen gevallen, al hadden ze wel een uitstekend idee! Na deze competitie was er nog een korte feedback sessie en tijd voor rollcalls, zoals onder andere één dans op "Toeter op m’n waterscooter", waarvan ik in het begin de enige was die hem kende en aan het eind van het nummer een derde van de mensen mee dansten. Aan het eind zijn daarbij menige mensen wezen zwemmen in het zwembad van het hotel Marco Polo, waar de sessie gehouden werd en vervolgens zijn we na een omweg voor “aapjes kijken” bij de pizzahut beland, waar het eten plotseling normale prijzen had, maar daar had je dan ook wel een heerlijke 3-persoons pizza voor. Tot slot hebben we nog even nagepraat met het gastgezin en ben ik redelijk op tijd naar bed gegaan omdat de wekker om 2:55 a.m. stond vanwege de wedstrijd Nederland - Costa Rica.
Alvorens deze wekker af kon gaan kwam de vader van mijn gastgezin de kamer al binnen, nadat wat later bleek hij me ook al twee keer gebeld had; hij was bang dat ik mij verslapen had voor de wedstrijd. Deze hebben we dan ook samen helemaal gekeken en hierbij tussentijds suhur gegeten met de rest van het gezin; het ontbijt vóór de dag begint i.v.m. ramadan. Nadat Nederland Costa Rica in de penalty’s verslagen had ben ik weer vlug mijn bed in gedoken voor een uurtje of twee. Hierna heb ik me snel klaar gemaakt want op deze projectvrije dag hebben AIESEC’ers een reis voor ons verzorgt naar een nabijgelegen eiland om te gaan duiken en genieten van de omgeving hiervan. Alhoewel ik natuurlijk onderwater geen foto’s kan maken hebben anderen dat wel gedaan. Voor nu kan ik dus alleen enkele foto’s laten zien van de omgeving boven water. Echter moet je mij geloven als ik zeg dat het fantastisch was! Erg veel verschillende soorten, maten en kleuren vissen en bovenal prachtig koraal. Ik kon er echt wel de gehele dag blijven zwemmen, anyhow er is een tijd van komen en gaan en na een reis van een uur of twee ben ik weer veilig en wel terug bij de accommodatie, helemaal klaar voor de volgende dagen bestaande uit het analyseren van SME’s in Bandar Lampung!